Mechanik Warszawa

„Władysław Maciejczak, urodził się 11 lutego 1919 roku w Skrzyńsku i tam wraz z rodzeństwem i rodzicami spędził najmłodsze lata. Jego ojciec Antoni był gajowym w jednym z pobliskich majątków. Jednak gdy jego ojciec otrzymał stałe zatrudnienie wraz z mieszkaniem w Warszawie, osiedli tutaj i ze stolicą rodzina Maciejczaków związała się już na zawsze.

Władysław jeszcze przed wojną ukończył Lotniczą Podoficerską Szkołę w Świeciu nad Wisłą, zdobywając specjalizację rusznikarza. W 1938 roku zaraz po szkole, otrzymał pierwszy przydział — do 222 Eskadry Szkolnej I Pułku Lotniczego w Warszawie, gdzie jako specjalista od uzbrojenia i obchodzenia się z bronią miał być strzelcem pokładowym na słynnych Łosiach. Jednak nie było Mu walczyć z wrogiem na pokładzie Łosia gdyż wraz z grupą innych wojskowych pozostał w Warszawie przyjmując rezerwistów. Rozpoczął się koszmar II Wojny Światowej i lata okupacji.
Po zajęciu miasta przez Niemców Władysław Maciejczak wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, a potem do Armii Krajowej, przyjmując pseudonim” Lwowski”. Jako rusznikarz zajmował się przygotowywaniem, naprawą i przerabianiem broni wszelkiego typu na użytek partyzantki. Brał udział w zamachu na kata Warszawy — Kurta Kutscherę, działając w jednej z grup wsparcia. Po zamachu, gdy rozgorzały śledztwa i łapanki, przeszedł do partyzantki do Puszczy Kampinoskiej, gdzie służył w Zgrupowaniu AK Kampinos. Został przydzielony do kompanii lotniczej, dowodzonej przez porucznika „Lawę”. Jednostka ta przygotowywała się na ewentualne przejęcie niemieckich samolotów z lotniska, na wypadek gdyby takie zostało zdobyte przez partyzantów.
W czasie Powstania Warszawskiego ruszyli na pomoc walczącej Warszawie.
Władysław Maciejczak brał udział w największej bitwie w Kampinosie — w bitwie pod Jaktorowem oraz Truskawiem. Brał też udział w bitwie pod Nowym Miastem, w czasie której został ciężko ranny w obie nogi. Wówczas to został pojmany przez Niemców i odstawiony na GESTAPO, gdzie był przesłuchiwany i katowany. Szczęśliwym zbiegiem krótko, gdyż Niemcy się już wycofywali i opuszczali kolejne posterunki i regiony. Pan Władysław wraz z wieloma innymi partyzanami został wywieziony do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Gross Rosen, gdzie doczekał wyzwolenia przez Rosjan.
Po wyzwoleniu pieszo powrócił do Warszawy. Wydarzenia i doświadczenia tamtych lat pozostały w Jego pamięci do końca. Do końca też interesował się historią II Wojny Światowej i Polskiej Partyzantki, Armii Krajowej, historią Powstania Warszawskiego. Za udział w walkach przeciwko niemieckiemu okupantowi został uhonorowany Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem Powstańczym.
Po wojnie należał do Światowego Związku Byłych Żołnierzy Armii Krajowej. Dbał o przywrócenie w pamięci narodowej roli jaką odegrała Armia Krajowa. Działał też w ZBOWiDzie.
Zmarł 1 grudnia 2011 roku w domu opieki w Palmirach, pod troskliwą opieką rodziny. W jego przypadku historia zatoczyła koło – los chciał, że dom ten stoi niecały kilometr od wioski, w której często stacjonowali jako pododdział i z której wyruszali do walki.”
– Piotr Maciejczak

Jego wspomnienia zostały spisane przez historyków z Muzeum Powstania Warszawskiego. Można je znaleźć pod adresem:
http://ahm.1944.pl/Wladyslaw_Maciejczak/1/?q=w%C5%82adys%C5%82aw+maciejczak

Cześć Jego Pamięci!

http://wadera.net

Film zrealizowany na prośbę wnuka – Piotra Maciejczaka.

Importowane z Youtube